Την σημερνή γιορτή δεν την θυμούνται τόσοι πολλοί όσο θυμούνται τη γιορτή της μητέρας, όμως αξίζει την προσοχή μας.
Μετά τη γέννηση του παιδιού, ο μητρικός ρόλος είναι πρωταρχικός. Σταδιακά ωστόσο αποκτά σπουδαιότητα και η πατρότητα είναι το ίδιο ευχάριστη και απαραίτητη στο παιδί με τη μητρότητα.
Σήμερα δεν γιορτάζει μόνο η πυρηνική οικογένεια. Γιορτάζουν και οι μπαμπάδες που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους. Που προσπαθούν να τα καταφέρουν μόνοι τους γιατί, λόγω συνθηκών, η μαμά δεν υπάρχει πλέον στο προσκήνιο. Ή που μοιράζονται την κηδεμονία των παιδιών τους και που κάνουν τα πάντα γι’ αυτά, στον περιορισμένο χρόνο που είναι μαζί τους.
Γιορτάζουν οι χωρισμένοι μπαμπάδες που υπομένουν καρτερικά τις αδιάκριτες ερωτήσεις γνωστών και ξένων, του τύπου «Πού είναι η γυναίκα σου; Γιατί δεν ήρθε μαζί σας;»,« Είστε χωρισμένος;»
Αγαπάμε τους μπαμπάδες που υποδύονται την κολλητή της Μπάρμπι, συμμετέχουν σε μικροσκοπικά tea party της κόρης τους και την αφήνουν να τους βάψει και να τους φτιάξει τα μαλλιά και όλους εκείνους τους άντρες που αγαπούν σαν πατεράδες, όλα τα παιδιά, ακόμη κι όταν δεν είναι δικά τους!
Φυσικά, δεν ξεχνάμε τους ΛΟΑΤΚΙ+ μπαμπάδες που δεν έχουν ακόμη το δικαίωμα στον γάμο και την τεκνοθεσία, με αποτέλεσμα να νιώθουν πολίτες Β’ κατηγορίας και «αόρατοι/ες» γονείς. Τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών, είναι εκτεθειμένοι στις απρόβλεπτες καταστάσεις της ζωής και ομοφοβικές επιθέσεις .
Για παράδειγμα, αν ο ένας/ η μία γονέας που έχει υιοθετήσει το παιδί ή που είναι το βιολογικό του παιδί πεθάνει, η επιμέλεια δεν θα δοθεί στον άλλο/η γονέα αλλά στον πρώτο συγγενή εξ αίματος. Η ζωή ενός παιδιού λοιπόν, μπορεί να αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη και αντί να μεγαλώνει με τον/την δεύτερο/η γονέα, να μεγαλώσει με τη γιαγιά και τον παππού ή σε κάποιο ίδρυμα.
Οι μπαμπάδες έχουν και τις ευαίσθητες στιγμές τους, απελπίζονται, κουράζονται, φωνάζουν. Υπάρχουν φορές που νιώθουν ότι δεν θα τα βγάλουν πέρα και δεν είναι αρκετά καλοί ή παρόν για τα παιδία τους. Ο πατέρας παίρνει κατά κάποιον τρόπο το ρόλο του δεύτερου στη ζωή του παιδιού είτε γιατί η κοινωνία μεγαλώνει τους άνδρες με την πεποίθηση πως η ανατροφή των παιδιών και γενικά τα θέματα των παιδιών αφορούν κυρίως τις γυναίκες, είτε γιατί ο άνδρας πολλές φορές μάχεται με την ευαίσθητη πλευρά του καθώς γίνεται λανθασμένα κοινωνικά αντιληπτή ως ένδειξη αδυναμίας.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την οικονομική συντήρηση της οικογενείας ή του παιδιού , βαραίνουν τους μπαμπάδες με αποτέλεσμά να ξεχνάνε ότι το παιδί και οι δικοί τους άνθρωποι, έχουν ανάγκη την παρουσία τους στο σπίτι.
Ο πατέρας είναι αυτός που πολλές φορές πρέπει να απολογηθεί για όσα έκανε και δεν έκανε, ενώ πρέπει να προσπαθεί καθημερινά να χτίσει τη σχέση με το παιδί του, διεκδικώντας την προσοχή του.
Υ.Γ. Χρόνια πολλά σε όλους τους πατέρες, χρόνια πολλά στο δικό μου πατέρα, που τον αγαπώ και τον θαυμάζω πολύ!
