«Γιατί είσαι τόσο ευαίσθητος και κλαις με το παραμικρό;», « Πάλι κλαις;», «Μήπως
χρησιμοποιείς το κλάμα για να περάσει το δικό σου;».
Αν συγκαταλέγεσαι στους ανθρώπους που κλαίνε εύκολα, σίγουρα θα έχεις ακούσει αυτές τις τρεις φράσεις και άλλες τόσες παραπλήσιες. Η κοινωνία έχει περάσει στο υποσυνείδητο ότι το κλάμα είναι κάτι κακό, ντροπιαστικό και όσο γίνεται να μη κλαίμε μπροστά σε κόσμο, μη τυχόν και μας σχολιάσουν αρνητικά. Μήπως, όμως, με το να καταπιέζει κανείς τα συναισθήματα, οδηγείται σε έναν εσωτερικό συναισθηματικό πόλεμο;
Τα δάκρυα δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά δύναμης
Πόνος, θυμός, στεναχώρια και άλλα αμέτρητα συναισθήματα συσσωρεύονται σε μερικά δάκρυα.
Το κλάμα μπορεί να είναι απελευθερωτικό, καθώς βοηθά στην καταπολέμηση του στρες, στα
χαλάρωση και στην ανάκτηση της ηρεμίας. Οι άνθρωποι που αγνοούν την λύπη, κοροϊδεύουν τον
εαυτό τους και τον εμποδίζουν να εκφράσει τα ουσιαστικά τους συναισθήματα.
Τα συναισθήματα, το στρες, το τραύμα, καθώς συσσωρεύονται στο σώμα, δημιουργούν ένταση, η
οποία μπορεί να ξεσπάει με διαφορετικούς τρόπους στον καθένα. Υπάρχουν αυτοί που αφήνονται
και κλαίνε, αυτοί που έχουν ένταση και συμπεριφέρονται επιθετικά στους άλλους και αυτοί που
αναπτύσσουν ψυχοσωματικά.
Όταν είμαστε ειλικρινείς με τα συναισθήματα και το σώμα μας, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να
τρέχει με τις υψηλότερες ταχύτητες, ακόμα κι όταν είμαστε σε εξαιρετικό επίπεδο πόνου και
θλίψης. Είναι λοιπόν σημαντικό να βρείτε έναν τρόπο να μπορείτε να αποσυμφορηθείτε από αυτή
την ένταση και να ζείτε πιο ήρεμα. Για άλλους η λύση είναι το να ξεσπάνε σε κλάματα, για
άλλους ο διαλογισμός, η μαγειρική, τα σπορ.
Η παιδική ηλικία είναι το κλειδί
Είναι σημαντικό οι γονείς ν’ αποδέχονται τις αποχρώσεις όσων νιώθουν τα παιδιά τους. Ακόμα κι
όταν τα παιδιά έχουν συναισθηματικά ξεσπάσματα, οι γονείς πρέπει να δείχνουν την υπομονή και
την αποδοχή τους χωρίς να τους δίνουν δικές τους κατευθύνσεις με ατάκες όπως «μην κλαις»,
«μη στεναχωριέσαι», «αφού είσαι δυνατό παιδί, γιατί κανείς έτσι». Αυτό οδηγεί τα παιδιά να μην συζητούν για τα συναισθήματά τους γιατί φοβούνται την αποδοκιμασία των γονιών τους.
Αν ο γονιός χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις είναι σα να αποδοκιμάζει το συναίσθημα της
απογοήτευσης ή της λύπης που νιώθει το παιδί, με αποτέλεσμα να φοβάται να εκφραστεί, αλλά κι
αργότερα στη ζωή του να πιστεύει πως η οικειότητα κι η έκθεση είναι αδυναμία, διαμορφώνοντας
έναν αποφευκτικό τύπο προσκόλλησης.
Το κλάμα είναι «κατακριτέο» και για τα δυο φύλα
Αν κλαίει μία γυναίκα, είναι επειδή είναι ασταθής, ανώριμη, υπερβολική και θέλει να τραβήξει
την προσοχή πάνω της. Αν κλαίει ένας άνδρας, είναι δειλός και όχι αρκετά αρρενωπός. Όλες
αυτές οι γενικεύσεις οδηγούν και τα δυο φύλα να καταπιέζουν βαθιά μέσα τους τις εκφράσεις
θλίψης και πόνου. Αυτοί που επιτρέπουν στους εαυτούς τους να εκφράζονται ελεύθερα την λύπη τους δημοσίως, δεν είναι απλά γενναίοι αλλά αντιστέκονται για να δημιουργήσουν μια υγιέστερη
κοινωνία.
Τα οφέλη του κλάματος
Το κλάμα καθώς απελευθερώνει τα συναισθήματα, μπορεί να ρυθμίσει τους καρδιακούς παλμούς,
την αναπνοή και να επαναφέρει την ψυχική ηρεμία. Πρόσφατες μελέτες ψυχολογίας, έχουν
αποδείξει πως το κλάμα οδηγεί τον οργανισμό να εκκρίνει ενδορφίνες, τις ορμόνες ευεξίας και
ευτυχίας που λειτουργούν και σαν φυσικά παυσίπονα. Επίσης, μειώνει και ελέγχει τα επίπεδα
μαγγανίου, που σε υψηλές ποσότητες, κάνει το μυαλό και το σώμα ευερέθιστο.
Επιπλέον, μειώνει την κορτιζόλη, γνωστή και ως ορμόνη του στρες και οι ηρεμιστικές,
ενισχυτικές και ανακουφιστικές επιδράσεις του κλάματος μπορεί να βοηθήσουν ένα άτομο να
αποκοιμηθεί πιο εύκολα. Τέλος, βοηθά στο να σκοτωθούν τα βακτήρια και να διατηρηθούν τα
μάτια καθαρά, καθώς τα δάκρυα περιέχουν ένα υγρό που ονομάζεται λυσοζύμη, το οποίο έχει
ισχυρές αντιμικροβιακές ιδιότητες.
Όλοι παλεύουμε να ξεπεράσουμε κάποιον δαίμονα που μας καταπιέζει και μας διαλύει.
Όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να νιώσει τον πόνο, ενθαρρύνεις και τους άλλους, είτε τους
ξέρεις είτε όχι, να αλληλεπιδράσουν με τον πόνο σου. Το κλάμα είναι πρωτίστως μια
συμπεριφορά προσκόλλησης, καθώς συγκεντρώνει την υποστήριξη από τους ανθρώπους γύρω
μας. Το να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος στην σκέψη και στο συναίσθημα ή ακόμα κι αν αντιδράς
με συγκεκριμένο τρόπο είναι συναισθηματικά απελευθερωτικό και πολλές φορές σώζει.
Νίκησα; Νικήθηκα; Τούτο μονάχα ξέρω: είμαι γεμάτος πληγές και στέκομαι ακόμα όρθιος.
Νικός Καζαντζάκης
