Πρόσφατα συμμετείχα στο vegan life festival της Θεσσαλονίκη ως ομιλήτρια στην οποία είχε ταυτόχρονη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική. Όλα καλά μέχρι εδώ αλλά αυτή η εμπειρία μου με έβαλε σε πολλές σκέψεις…
Ανέφερα λοιπόν τον Φυλετικό ρατσισμό, τον Θρησκευτικό ρατσισμό, τον σεξισμό, την όμοφοβία και την Τρανσοφοβία και τέλος τον σπισισμό.
Το θέμα της ομιλίας ήταν το πως συνδέουμε τον βιγκανισμό με τον φεμινισμό και εγώ επέλεξα να αναφέρω όλες τις μορφές ρατσισμού διότι ο ρατσισμός κατά την γνώμη μου είναι ο πυρήνας του “κακού”.
Μια κοπέλα μου λέει καλοπροαίρετα, ότι ξέχασα να μιλήσω για τον ρατσισμό που δέχονται τα άτομα με αναπηρία. Πολύ σωστά! Τα άτομα με αναπηρία δέχονται καθημερινά τον ρατσισμό.
Οι χρήστες αμαξιδίου εν έτη 2023 δεν έχουν πρόσβαση παντού. Παρατηρήστε σε πόσα από τα μαγαζιά που πηγαίνετε καθημερινά δεν υπάρχει ράμπα. Πόσα αυτοκίνητα παρκάρουν μπροστά σε ράμπες. Τα ανσασέρ ακόμα και σε σύγχρονα κτήρια πόσο μικρά είναι με αποτέλεσμα να μην χωράει αμαξίδιο. Για να μην σχολιάσω ότι πολλά άτομα χρησιμοποιούν την λέξη ανάπηρος ως βρισιά. Όπως πολύ σωστά διάβασα και σε μια συνέντευξη των Cool crips << Αναπηρία είναι ο αποκλεισμός. Τα σώματα μας δεν φταίνε!>>
Η αναπηρία είναι ο αποκλεισμός που προκύπτει με την επιβολή των εμποδίων από την πολιτεία και την κοινωνία προς τους ανθρώπους που δεν συμβαδίζουν με το σωματικό, νευροτυπικό και νοητικό πρότυπο που κυριαρχεί. Αυτά τα εμπόδια μπορεί να είναι: α) Αρχιτεκτονικά, β) φυσικά, γ) κοινωνικά.
Επίσης ανάπηρα άτομα ΔΕΝ είναι μόνο τα άτομα που είναι χρήστες αμαξηδίου, όποτε επανέρχομαι στην ομιλία μου. Μια κοπέλα με βλάβη στην ακοή και στην ομιλία της, ήθελε να μου κάνει μια σχετική ερώτηση για τον βιγκάνισμο και να μοιραστεί μαζί μου και με τους ακροατές μια εμπειρία της. Τότε η διερμηνέας ξεκίνησε να μου μεταφράζει ότι έλεγε η κοπέλα στην νοηματική. Εκεί χωρίς να το δείξω η αλήθεια είναι ότι ένιωσα άβολα. Γιατί χρειαζόταν απαραίτητα διερμηνέας για να καταλάβω την νοηματική γλώσσα; Γιατί να μην μαθαίνουμε στο σχολείο την ελληνική νοηματική γλώσσα, τουλάχιστον τα βασικά; Μας μαθαίνουν τόσα άχρηστα πράγματα. Γιατί να μην είναι η καθημερινότητα των ατόμων αυτών πιο προσβάσιμη;
Όταν πήγαινα σχολείο μας είχαν βάλει υποχρεωτικό μάθημα μια δεύτερη γλώσσα και στην μουσική υποχρεωτικό μάθημα την φλογέρα. Περισσότερες φορές στην μετέπειτα ζωή μου χρειάστηκε να επικοινωνήσω με άτομο με βλάβη στην ακοή και στην ομιλία παρά με έναν Γάλλο! Πόσο μάλλον να παίξω φλογέρα…
Η κοινωνία που ζούμε δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμη για όλους. Τουλάχιστον μην γίνεις και εσύ ο αποκλεισμός τους. Μην περιμένεις να σου χτυπήσει την “πόρτα” η αναπηρία για να ευαισθητοποιηθείς. Η συμπεριληπτικότητα είναι πολύ σημαντική!
