More

    Προβληματικοί στίχοι από καλλιτέχνες που έχουμε “αγαπήσει”

    Η μουσική είναι ένας τρόπος έκρασης. Για κάποιους η μουσική είναι το παν, τους γεμίζει μέσα στην μέρα τους και, τους κάνει να νίωθουν όμορφα, δημιουργίκα και ζωντάνα.

    Χωρίς την μουσική δεν θα ξέραμε τι είναι ο ρυθμός. Δεν θα νιώθαμε ελεύθεροι, συναισθηματικοί, χαρούμενοι, λυπημένοι και γενικά δεν θα βιώναμε πολλά συναισθήματα που η μουσική μας βγάζει προς τα έξω. Καθώς η μουσική είναι πραγματικά τρόπος έκφρασης ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικές προτιμήσεις. Σε κάποιους αρέσει η πόπ, σε άλλους η ρόκ, σε άλλους τα σούντρακ , η ράπ το χιπ χόπ κτλ. Όλοι είμαστε ελεύθεροι να ακούμε το είδος μουσικής που θέλουμε, και που αγαπάμε.

    Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό. Το “πρόβλημα” δημιουργείτε όταν ξαφνικά πολλά από τα τραγούδια που ακούμε και αγαπάμε προβάλλουν και ενισχύουν σεξιστικές και μισογυνιστικές αντιλήψεις. Η αλήθεια είναι ότι κάθε είδος μουσικής με στίχους έχει σεξιστικά ή μισογυνινιστικά τραγούδια. Κάποιοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι η τραπ και η χιπ-χοπ έχει περισσότερα μισογυνιστικά τραγούδια από οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής, και μπορεί να έχουν δίκιο.

    Παρόλα αυτά πολλά τραγούδια που φανατικά τραγουδιούνται από το αντίστοιχο κοινό τους, προμοντάρουν και ενισχύουν την κουλτούρα του βιασμού και των γυναικοκτονίων. Και δυστυχώς αυτό αποτελεί πρόβλημα.

    Η μουσική έχει συνδεθεί με τον μισογυνισμό με διάφορους τρόπους. Ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η έκθεση σε ορισμένα είδη μουσικής οδηγεί στην ανάπτυξη αρνητικών στάσεων απέναντι στις γυναίκες (Kistler and Lee 2009 Aubrey, Hopper και Mbure 2011). Μεγάλο μέρος αυτής της έρευνας έχει την τάση να επικεντρώνεται κυρίως στο ραπ, το χιπ χοπ και το μέταλ, όπου έχουν μισογυνιστικούς στίχους . Ωστόσο, Η μουσική έχει συνδεθεί με τον μισογυνισμό με διάφορους τρόπους. Ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η έκθεση σε ορισμένα είδη μουσικής οδηγεί στην ανάπτυξη αρνητικών στάσεων απέναντι στις γυναίκες (Kistler and Lee 2009 Aubrey, Hopper και Mbure 2011).

    Το να αποκαλείται μια γυναίκα «σκύλα» έχει δύο σκοπούς:

    1. ότι απανθρωποιείται (άρα είναι κατώτερη από τον άντρα)

    2. Η λέξη «σκύλα» αυτόματα παρουσιάζεται με ένα χαρακτηριστικό που αφήνει ένα αρνητικό πρόσημο πχ., επιθετική και ενοχλητική καθώς δεν χρησιμοποιείται η λέξη σκύλα για να εστιάσει σε θετικό χαρακτηριστικό που έχουν οι σκύλοι “πιστός”, “συντροφικός”.

    Στην συνέχεια ο όρος “τσούλα” ή “πουτάνα” απεικονίζει την γυναίκα μέσα στους στίχους με έναν σεξιστικό και μισογυνιστικό τρόπο όπου μέσα από τους στίχους ενσωματώνεται η ιδέα ότι αυτή η γυναίκα που είναι πουτάνα πήγαινε γυρεύοντας γιατί προκαλούσε. Με αυτόν τον τρόπο αυτές οι λέξεις που γίνονται στίχοι και που μηχανικά τραγουδάμε ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε καταλήγουν να είναι ένας από τους λόγους για τον οποίο οι γυναίκες κατηγορούνται ότι είναι θύματα βιασμού- πχ., «Αν η πουτάνα προκαλεί δεν φταίει ο βιαστής» Τραγούδι: Συστημένο του ΛΕΞ.

    Οι παρακάτω στίχοι αν προσέξετε είναι από διαφορετικά είδη μουσικής αλλά όλα έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τον υποβιβασμό της γυναίκας, την αντικειμενοποίηση του γυναικείου κορμιού, την αντίληψη της εξουσίας πάνω στο κορμί της, τον χλευασμό της ,την ακολουθία σεξιστικών και μειωτικών χαρακτηριστικών και στο τέλος την κανονικοποίηση του ότι ο σύντροφος ή ο άντρας άμα χάσει τον έλεγχο είναι “οκ” ή “φυσιολογικό” να ασκήσει βία ή ακόμα ακόμα και να σκοτώσει την σύντροφο του πχ., «Κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς» Τραγούδι: Και Λέγε Λέγε του Στράτο Διονυσίου.

    Τα παρακάτω τραγούδια που έχουμε επιλέξει για να απεικονιστεί το πρόβλημα στην μουσική όσο αφορά τις γυναίκες είναι ένα μικρό δείγμα των τραγουδιών που κυκλοφορούν. Τα τραγούδια αυτά είναι από άλλα είδη μουσικής και άλλες χρονιές και δεν αποσκοπούν στο να στοχοποιήσουμε κάποιο είδος η καλλιτέχνη.

    «Τότε φορτώνω μου ανάβουν τα λαμπάκια χάνω τον έλεγχο και γίνομαι θηρίο
    φοβάμαι θα σε στείλω εγώ στα θυμαράκια και ο δικαστής εμένα στο ψυχιατρείο.»
    Τραγούδι: Η πίπα της ειρήνης του Μιχάλη Εμιρλή

    «λιάρεςκωξέ καλές για ένα τσίμπο στο WC.» Τραγούδι: Απλοί άνθρωποι του ΛΕΞ

    «Εσύ δεν είσαι κούκλα σε βιτρίνα, δεν έχεις και το τέλειο κορμί, για σένα δε θα πέσει η Αθήνα μα είσαι η δική μου η ζωή.» Τραγούδι: Κούκλα σε βιτρίνα του Γιωργός Γιαννίας

    «Προκαλείς να σου την πέσουνε όλοι και τους έχεις ακυρώσει με σορρυ
    με τις φίλες σου να βγαίνεις σαν πόρνη βγάζεις στορυ»
    Τραγούδι: Βγάζει στορι του SELE Ft RIPEN

    «Χίλιες φορές να πούλαγες το άδειο σου κορμί λιγότερη για σένα θα ένοιωθα ντροπή χίλιες φορές να ήσουνα μια πόρνη αληθινή μα είσαι το χειρότερο, πουτάνα στην ψυχή» Τραγούδι: Πουτάνα στην ψυχή του Νίκου Οικονομόπουλου

    «Βλέπω φόρεσες φουστίτσα με τη φίλη σου τη Λίτσα και χορεύεις και γελάς και εμένα με ξεχνάς θα τρελαθώ αφού σ’ αγαπώ θα τρελαθώ και θα σε κάνω Ντα ντα ντα Θα σε κάνω Ντα ντα σαν τα μικρά παιδιά» Τραγούδι: Ντα ντα ντα του Γιώργου Αλκαίου

    «Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές, δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές» Τραγούδι: Αν είσαστε όλες σας σωστές του Βασίλη Καρρά

    «Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε για να πάψουνε καψώνια να μας κάνουνε.» Τραγούδι: Να πεθάνουν οι γυναίκες του Λευτέρη Πανταζή

    «Παρ’ όλα αυτά είμαι εδώ και δεν ξεχνώ τον κανόνα νούμερο 10 ποτέ μην εμπιστεύεσαι γυναίκα» Τραγούδι: 10 κανόνες του 12 πίθηκου

    Οι πιο ισχυροί και με επιρροή καλλιτέχνες συνδέονται με τους ακροατές τους. Οι υποτιμητικοί στίχοι επηρεάζουν αρνητικά το πώς βλέπει η κοινωνία τις γυναίκες και πώς βλέπουν οι γυναίκες τον εαυτό τους. Αυτές οι αντιλήψεις επηρεάζουν τις νεότερες γενιές. Οι μελέτες δείχνουν ότι μια τέτοια γλώσσα πηγάζει από μια κοινωνική πηγή που ενισχύουν συγκεκριμένα είδη μουσικής όπως η ραπ, ή η τραπ. Επιπλέον, η μουσική που εμπεριέχει εξευτελιστικούς και υποβιβάστικους στίχους επηρεάζει τους νεότερους ακροατές που παρακινούνται να αντιληφθούν τις γυναίκες με τον τρόπο που τους παρουσιάζει η μουσική. Αυτή η απεικόνιση έχει βρεθεί ότι επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες εκτιμούν τον εαυτό τους και τη συνολική αυτοεκτίμηση τους όπως και το σώμα τους και την αξία τους.

    Με βάση όλα τα παραπάνω δεν μου μένει παρά να αναρωτηθώ “Αφού η μουσική είναι τρόπος έκφρασης και ενώνει κόσμο, και εμείς την δεχόμαστε και την ασπαζόμαστε αυτή την άποψη , μήπως ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε ποτέ ένα τραγούδι σταματάει να είναι ένας απλός στίχος και γίνεται μια επικίνδυνη φράση? Η οποία επιτρέπει επικίνδυνες συμπεριφορές που είναι συνδεδεμένες με την κουλτούρα του βιασμού και την γυναικοκτονία”.

    Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε και να σκεφτούμε “μήπως είμαι μέρος του προβλήματος με την μουσική που ακούω?” ή “τι πρότυπα και συμπεριφορές αναπαραγάγει η μουσική που ακούω?”. “πώς νιώθω τραγουδώντας αυτούς τους στίχους?” και “μήπως ο τρόπος που βλέπω τις γυναίκες έχει επηρεαστεί από τα μουσικά μου πρότυπα?”.

    Responsive Ad

    Latest articles

    Related articles