Ας δούμε τι μας καυλώνει. Ναι, είπα την λέξη “καυλώνει” σε γραπτό λόγο και, όχι, δεν είναι πρόστυχη.
Την προηγούμενη εβδομάδα, 21-27 Φεβρουαρίου, στο Lalava Workshop, ένα πολιτισμικό και καλλιτεχνικό πειραματικό εργαστήριο στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε μια ιδιαίτερα πρωτοπόρα πρωτοβουλία για τις παραμέτρους της Ελλάδας (και σε διεθνές επίπεδο, όπως θα δούμε παρακάτω). Πρόκειται για μια έκθεση με κεντρικό θέμα την ερωτική τέχνη και την έκφραση της σεξουαλικής επιθυμίας, διάστασης και απόλαυσης του ανθρώπου, αλλά όχι μόνο. Πάνω από όλα, η λέξη κλειδί σε αυτήν την εκδήλωση, πέρα από τόλμη και αριστούργημα, είναι ποικιλομορφί
Πήραμε μια υπέροχη συνέντευξη από ένα μέλος της οργανωτικής ομάδας αυτού του ριζοσπαστικού γεγονότος. Louise Truc, καλλιτεχνικό πρόσωπο το οποίο ασχολείται με πολυάριθμες μορφές και πτυχές της τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της ερωτικής τέχνης.
Πες μας μερικά πράγματα για εσένα και πώς βρήκες το εαυτό σου σε αυτήν την έκθεση περί ερωτικής τέχνης;
Ονομάζομαι Louise Truc και είμαι καλλιτέχνης και συντονίστρια σε κοινωνικά προγράμματα. Ήρθα στην Ελλάδα πριν τρία χρόνια. Τα πρώτα δύο χρόνια βρισκόμουν σε ένα κέντρο για τα μεταναστά και προσφυγά, όπου βοηθούσα με την οργάνωση, παρέδιδα μαθήματα σε όσα ήθελαν ή τα χρειάζονταν, μαγείρευα και γενικώς προσπαθούσα να υποστηρίξω το κέντρο και όλα τα άτομα που έμεναν εκεί μέσω της δράσης μου. Είχα απορροφηθεί στο κοινωνικό μου έργο σε σημείο που είχα αφήσει πίσω την καλλιτεχνική μου πλευρά. Με τις καραντίνες που ακολούθησαν, συνειδητοποίησα ότι το να κάνει κάποιο τέχνη από σπίτι είναι πολύ περιοριστικό και στην συνέχεια, μαζί με τα 4 άλλα μέλη είχαμε την ιδέα να ανοίξουμε ένα εργαστήριο. Στοχεύαμε για έναν χώρο στον οποίο θα μπορούμε να παράγουμε την τέχνη μας ελεύθερα, αλλά, ταυτοχρόνως, έχοντας όλα μας και εμπειρία στην κοινωνική εργασία και τον εθελοντισμό, θέλαμε έναν χώρο που θα είναι περιβάλλον έκφρασης για πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και όπου να μπορούμε να οργανώνουμε διάφορες δραστηριότητες, πειραματικά εργαστήρια, εκθέσεις, bazaar και πολλά άλλα. Έτσι, πριν έναν χρόνο, το Lalava Workshop γεννήθηκε. Επιθυμούμε να έχουμε ένα συμπεριληπτικό περιβάλλον κι ελαστικό στο οποίο μπορούν να συμμετέχουν όλα τα άτομα από όλες τις ομάδες ανθρώπων και γι΄αυτόν τον λόγο δεν έχουμε ορίσει μια συγκεκριμένη θεματολογία για το Workshop και αποφεύγουμε τις ταμπέλες.
Η έκθεση αυτή με ερωτικό περιεχόμενο είναι η πρώτη έκθεση που έχουμε οργανώσει στον χώρο, αλλά έχουμε κάνει στο παρελθόν πολλές άλλες δραστηριότητες. Μερικές από αυτές είναι το bazaar στο οποίο συμμετείχαν πολλά καλλιτεχνά με τα έργα τους, το μουσικό εργαστήριο στο οποίο υπήρχαν πολλά άτομα από διάφορες κουλτούρες και γωνίες της υφηλίου τα οποία δημιούργησαν πολλές εναλλακτικές μορφές μουσικής κορυφώνοντας με μια συναυλία όπου τα μουσικά ανέδειξαν την δουλειά τους γεμάτα περηφάνια, ένα άλλο εργαστήριο όπου καλέσαμε πολλά παιδιά και έφηβα άτομα τα οποία άφησαν την φαντασία τους ελεύθερη και δημιουργήσαμε μια ταινία μικρού μήκους και ασχοληθήκαμε με όλα τα στοιχεία της από το μηδέν, πλάνα, σκηνοθεσία, ρούχα και πολλά άλλα… Στον χώρο μας οργανώνονται και εβδομαδιαία μαθήματα Hip Hop λεγόμενα HipHop4Hope στα οποία επιχειρούμε να εντάξουμε πολλά παιδιά που μένουν σε κέντρα για μεταναστά. Έχουμε και ένα θεατρικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει μαθήματα αφήγησης, σκηνογραφίας, δημιουργίας κοστουμιών και υποκριτικής, το οποίο είναι προσβάσιμο σε μεταναστά, προσφυγά και πολλά άλλα άτομα. Το πρόγραμμα αυτό το προσφέρουμε σε συνεργασία με το ANKAA Project, ώστε να ανεβάζουμε παραστάσεις. Με άλλα λόγια, επικεντρωνόμαστε στην έννοια της ποικιλομορφίας και της διαφορετικότητας οι οποίες μπορούν να υπάρξουν αρμονικά σε ένα δωμάτιο. Μιλάμε, επίσης, για ένα μέρος για εναλλακτικές μορφές έκφρασης για άτομα που μπορεί να μην ασχολούνται επαγγελματικά με κάτι, αλλά θέλουν να πειραματιστούν και αυτός ο πειραματισμός να ξεπεράσει τα όρια του σπιτιού τους.
Σχετικά με το “What makes you wet?”, η ιδέα άρχισε από το κοινό ενδιαφέρον και την κοινή ενασχόληση που έχουμε εγώ και το Ναόμι, ένα άλλο οργανωτά της έκθεσης, σε ό,τι αφορά στην ερωτική τέχνη. Είναι κάτι που, προσωπικά, οραματιζόμουν να το κάνω εδώ και καιρό. Κατά την διάρκεια της ζωής μου, έχω πάει σε πολλές εκθέσεις σε πολλές χώρες και, δυστυχώς, ελάχιστες προβάλλουν ερωτικά έργα τέχνης – είτε θα έχουν ένα μικρό ξεχωριστό τμήμα ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα έργα είτε αφιερωμένες σε αυτά εκθέσεις θα βρίσκονται σε κρυφές, απομακρυσμένες από κέντρα ή/και υπόγειες τοποθεσίες, που εν μέρει προσθέτει μια ρομαντικότητα στην εκδήλωση, αλλά σε γενικότερο πλαίσιο απομονώνει την ερωτική τέχνη από την καθημερινότητα και την κάνει να φαίνεται ταμπού και απαγορευμένη. Η ερωτική τέχνη ως αντικείμενο είναι αρκετά ευρεία. Μπορεί να συνδέεται με την πορνογραφία, σεξουαλικές εικόνες, την ανάμειξη εικόνας με σεξουαλική γραφή, αλλά και με απλώς… γυμνά σώματα και κάθε άλλη εκδήλωση της τέχνης που έχει μια αισθητική ή/και αισθησιακή πτυχή. Αναφέρομαι σε κάτι που δεν διεγείρει αποκλειστικά το μυαλό, αλλά και το σώμα, παίζοντας με τις αισθήσεις μας, σεξουαλικές και μη.
Τα δικά μου έργα αφορούν περισσότερο στην ζωγραφική, ενώ ταυτόχρονα κομμάτι της δουλειάς μου είναι και η ξυλουργική, η συγγραφή και η μεταξοτυπία. Στην τωρινή έκθεση παρουσιάζω το ερωτικό κόμικ μου στο οποίο διηγείται μέσω εικόνων η ιστορία μιας κοπέλας που κάνει σεξ με τα βουνά. Εγώ και το Ναόμι ασχολούμαστε με την ζωγραφική και θέλαμε να συνεργαστούμε και με άλλα καλλιτεχνικά πρόσωπα. Ορισμένα από αυτά, τα έργα των οποίων βρίσκονται και στην έκθεση, ασχολούνται με την φωτογραφία και την κινηματογραφία. Σίγουρα θα υπάρχει δεύτερη οργάνωση αυτού του event από την στιγμή που η απήχηση και η ζήτηση είναι υψηλές. Μπορώ να πω ότι επικρατεί μια ανάγκη για ορατότητα και απόλαυση μέσα από το σεξ και την τέχνη του σεξ.
Ποιοι είναι οι στόχοι αυτής της έκθεσης και τα θέματα που αγγίζετε σε αυτήν;
Θέλουμε να πετύχουμε πολλαπλούς στόχους μέσω του “What makes you wet?”. Ο πρακτικός σκοπός για τον οποίον κάνουμε αυτή την εκδήλωση είναι η υποστήριξη των καλλιτεχνών – η παροχή ενός χώρου στον οποίον θα μπορούν να παρουσιάσουν την δουλειά τους και να πουλήσουν μερικά από τα κομμάτια τους. Ένας άλλος εξίσου σημαντικός στόχος είναι η προβολή και εκπροσώπηση διάφορων σωμάτων και σωματοτύπων, σεξουαλικοτήτων και οπτικών γωνιών σε συνδυασμό με διαφορετικά στυλ τέχνης. Πιστεύουμε ότι η σεξουαλικότητα είναι μια εύπλαστη έννοια και αποτελεί ένα φάσμα το οποίο δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα κουτάκι. Αλλάζει από άτομο σε άτομο και πολλές φορές και στο ίδιο άτομο. Το σεξ, η σεξουαλική συνεύρεση και γενικά οι σεξουαλικές πράξεις είναι όλα ποικίλα και πολύμορφα. Μερικές φορές είναι πολύ απολαυστικά και άλλες μπορεί όχι και τόσο και μπορεί να είναι και αμήχανα και αυτό είναι εντάξει. Πάνω από όλα θέλουμε να κανονικοποιήσουμε το σεξ και τις συζητήσεις γύρω από αυτό. Μετά από την έξαρση του κινήματος MeToo, έχουμε αρχίσει, ευτυχώς, να μιλάμε σε άλλο επίπεδο για την σεξουαλική βία και πώς να παλέψουμε εναντίον της και να δώσουμε τέλος σε αυτήν. Ταυτοχρόνως, μια άλλη πλευρά όλων αυτών των γεγονότων είναι ότι έχουμε συνδέσει το σεξ με την σεξουαλική βία, ενώ δεν είναι στην πραγματικότητα αλληλένδετες έννοιες. Το σεξ από μόνο του μπορεί να είναι υπέροχο και πανέμορφο και έχει να κάνει με την απόλαυση. Το σεξ δεν είναι ένα θέμα άσπρο-μαύρο. Πρόκειται για ένα ζήτημα με πολλές αποχρώσεις και πτυχές.
Επιπροσθέτως, εστιάζουμε και στο body positivity (αποδοχή του σώματός μας) και στην σχέση του ανθρώπου με το σώμα του. Αναγνωρίζουμε ότι το body positivity είναι σε γενικές γραμμές καλό, ενώ ταυτόχρονα θεωρούμε ότι δεν πρέπει να αποκτά έναν επιβλητικό χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι δεν πρέπει να νιώθουν αναγκασμένοι να αγαπούν το σώμα τους με το ζόρι και οφείλουμε να καταλάβουμε και να δεχτούμε ότι μερικές φορές και σε μερικές περιόδους της ζωής μας πιθανότατα να μην μπορούμε να αγαπάμε το σώμα μας ή να μας είναι δύσκολο. Εδώ προσφέρουμε έναν χώρο για όλα τα άτομα ανεξαρτήτως σε ποιο στάδιο της αποδοχής του σώματός τους βρίσκονται. Ζούμε σε μια κοινωνία και βιομηχανία οι οποίες επωφελούνται από το να μας κάνουν να νιώθουμε απέχθεια και ανασφάλεια για το σώμα μας. Με τέτοιον τρόπο μετατρέπουν την προσπάθεια να μπούμε στα κουτάκια της στερεοτυπικής ομορφιάς σε πίεση. Επομένως, για ποιον λόγο να μετατρέπουμε εμείς την αποδοχή του σώματός μας σε μια άλλη μορφή πίεσης;
Ακόμη, αξιοσημείωτο είναι ότι το να φροντίζουμε το σώμα μας είναι ένα ταξικό προνόμιο. Πρακτικές ζωής όπως η υγιής διατροφή, οι συνδρομές σε γυμναστήρια και ο διαλογισμός απαιτούν οικονομική άνεση την οποία δεν έχει ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού.
Άρα, η κουλτούρα του body positivity μπορεί εύκολα να καταλήξει τοξική. Το καλύτερο είναι να δούμε την σχέση με το σώμα μας ως ένα ταξίδι, μοναδικό στο είδος τους, με τα ανεβάσματα και τα κατεβάσματά του.
Θα ήθελα να τονίσω εδώ ότι αν και είναι ύψιστης σημασίας να προσπαθούμε να αναπτύσσουμε μια υγιής σχέση με το σώμα μας και μπορούμε με άπειρους τρόπους να εκφράσουμε και να βιώσουμε την σεξουαλικότητα και απόλαυσή μας μέσα από αυτό, να θυμόμαστε ότι το σεξ έχει ως κεντρικό στοιχείο και την σύνδεση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα. Είναι πολύ κομβικό σημείο το πώς δενόμαστε με τα άλλα άτομα.
Σε θέμα ερωτικού αντικειμένου, η έκθεσή μας παρουσιάζει μορφές ερωτισμού και σεξουαλικής έκφρασης όπως η πολυσυντροφικότητα, μια ποικιλία σεξουαλικών προσανατολισμών, σωμάτων, φαντασιώσεων, BDSM (σαδομαζοχιστικές πρακτικές), Shibari (ερωτικό/αισθησιακό δέσιμο και όχι μόνο) κ.ά. Συμμετέχουν 15 διαφορετικά καλλιτεχνικά πρόσωπα, το καθένα με το ξεχωριστό του στυλ.
Έχουμε δώσει μεγάλη προσοχή και στο ζήτημα της ενημέρωσης και της δημιουργίας ενός δικτύου οργανώσεων που ασχολούνται με πτυχές του σεξ. Μερικές από αυτές με τις οποίες έχουμε συνεργαστεί σε αυτήν την εκδήλωση και μας παρέχουν φυλλάδια με χρήσιμες πληροφορίες είναι η Red Umbrella Athens και το des network που είναι και τα δύο δίκτυα ενδυνάμωσης και υποστήριξης σεξεργαζομένων. Επίσης, άλλη οργάνωση που συνεργάζεται μαζί μας είναι και το Athens Porn Festival. Αυτές οι συνεργασίες είναι καλές διότι δίνουν σε όλα μας ορατότητα.
Όλα μας επιχειρούμε να καταρρίψουμε τα στερεότυπα, να προκαλέσουμε αφύπνιση και αλλαγή, να εναντιωθούμε στην σεξοφοβία. Ορισμένα από τα έργα μας έχουν πολιτικό χαρακτήρα, μερικά πιο άμεσα και άλλα πιο έμμεσα.
Πώς ορίζεις εσύ την έννοια της σεξουαλικής απελευθέρωσης;
Για εμένα η σεξουαλική απελευθέρωση ξεκινά με την αυτοδιάθεση του σώματος – να έχουμε την δυνατότητα να επιλέγουμε για το ίδιο μας το σώμα και να έχουμε οικονομική και νομική πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας.
Ακόμη, τα περισσότερα άτομα ερμηνεύουν την ιδέα της σεξουαλικής απελευθέρωσης ως απλώς ανθρώπους που κάνουν συνεχώς σεξ και συμμετέχουν σε ομαδικές σεξουαλικές συνευρέσεις. Βεβαίως, αυτά τα πράγματα είναι κομμάτι της σεξουαλικής αφύπνισης και ελευθερίας για πολλούς ανθρώπους. Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι η σεξουαλική απελευθέρωση είναι διαφορετική για το κάθε άτομο. Μερικά άτομα μπορεί να θέλουν αποκλειστικά ένα παρτενέρ. Άλλα, δέκα ταυτόχρονα και αυτό είναι εντάξει. Η σεξουαλική ελευθερία είναι η ελευθερία να έχουμε την σεξουαλική ζωή που εμείς θέλουμε και είναι αυθεντική προς εμάς, εφόσον υπάρχει πάντα το στοιχείο της συναίνεσης.
Η κατάργηση της ταμπελοποίησης είναι επίσης τεράστιο μέρος της απελευθέρωσης. Αναφέρομαι στους όρους που προσδιορίζουν σεξουαλικότητες και ταυτότητες φύλου. Κατανοώ ότι είναι σημαντικοί στην παρούσα φάση, ώστε να μπορούμε να κατευθυνθούμε στην εξερεύνηση της ταυτότητάς μας και να δοθεί η απαραίτητη ορατότητα στα συγκεκριμένα θέματα. Παρόλα αυτά, ελπίζω κάποια στιγμή να φτάσουμε σε σημείο που αυτές οι σεξουαλικότητες και ταυτότητες θα γίνουν τόσο κανονικοποιημένες σε σημείο που δεν θα χρειαστεί να τις τονίζουμε ιδιαίτερα και να τις κατηγοριοποιούμε.
Σε διεθνές επίπεδο, η απελευθέρωση φανερώνεται μέσω της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των νέων σχετικά με σεξουαλικά ζητήματα από το διαδίκτυο. Δεν μπορεί να παραλειφθεί το γεγονός ότι η πληροφορία που αντλούν μπορεί να είναι βοηθητική, αλλά ταυτόχρονα πολύ βλαβερή. Η πρόσβαση, όμως, στην γνώση, παραμένει αξιόλογη.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, επικρατεί ένα γιγαντιαίο κύμα πουριτανισμού που το καθιστά δύσκολο να ανοίγονται συζητήσεις για το σεξ. Η πουριτανική κουλτούρα, δυστυχώς, έχει αρκετό έδαφος στην κοινωνική μας δομή.
Σχετικά με τις σοβαρές συζητήσεις που έχουν αρχίσει περί αρνητικών φαινομένων όπως ο βιασμός και η αιμομιξία και ότι δίνεται ένας δυνατός αγώνας ενάντιά σε αυτά, είναι σημάδια εξέλιξης. Πάλι, το στίγμα γύρω τους είναι μεγάλο και δεν έχουμε τολμήσει να φτάσουμε στο βάθος των συζητήσεων. Βρισκόμαστε στάσιμα σε επίπεδο επιφάνειας.
Τι μπορούμε να κάνουμε για ουσιαστική αλλαγή;
Στην δικιά μου αντίληψη, η δεκαετία των ΄60 ήταν πιο ελεύθερη, τουλάχιστον σε κάποια μέρη. Σήμερα, όμως, καθιστά ταμπού και πιθανότατα να παραμείνει τέτοιο λόγω της συσχέτισής του με άλλους κεντρικούς θεσμούς όπως η οικογένεια και το σύνολο, αλλά και με έννοιες όπως η αγάπη και η ταυτότητα.
Είναι καλό ότι ανοίγουμε και συζητήσεις που αποσκοπούν στον διαχωρισμό του βιολογικού και του κοινωνικού φύλου.
Δεν ξέρω μέχρι πού μπορεί να φτάσει το κίνημα της απελευθέρωσης επειδή αυτό που βλέπω είναι ότι ουσιαστικά μιλάμε για πράγματα τα οποία μας φαίνονται καινούρια, αν και υπήρχαν από τις αρχές της ανθρωπότητας όπως για παράδειγμα η πολυσυντροφικότητα, η ομοφυλοφιλία ή η έκτρωση. Επομένως, χρειαζόμαστε μια καινούρια κατεύθυνση η οποία θα είναι πράγματι αποκαλυπτική και θα δείξει πράγματι νέους ανεξερεύνητους ορίζοντες. Έχουμε πάρα πολύ δρόμο να διανύσουμε, ειδικά σε βάση χωρών. Σε πολλές χώρες, η αποδοχή της έμμηνους ρύσης και η ποινικοποίηση του παιδικού γάμου για παράδειγμα είναι ακόμη υπό διαπραγμάτευση. Άρα, πρέπει η κάθε χώρα και κοινωνία να προσπαθήσει πολύ και να κάνει την δουλειά που χρειάζεται για βελτίωση της κατάστασης.
Στην Ελλάδα, αυτά που έχω παρατηρήσει τα χρόνια που μένω εδώ, ο μύθος του ανδροπρεπή άνδρα, η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι πολύ οξυμμένα προβλήματα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την τραγική δολοφονία του Ζακ/της Zackie Oh. Μου φαίνεται κάτι απίστευτο. Ειδικά επειδή σπούδασα σε Σχολή Καλών Τεχνών η οποία είναι (σε γενικές γραμμές) ένας πιο αποδεκτικός χώρος για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, είχα συνηθίσει να βλέπω τους ανθρώπους να εκφράζουν ανοιχτά τις σεξουαλικότητές τους. Στην Αθήνα, ένιωθα ότι σπάνια συναντούσα άτομα της κοινότητας. Προφανώς, όχι επειδή δεν υπάρχουν στην πρωτεύουσα, αλλά επειδή παρουσιάζονται λιγότερο λόγω του μίσους και του φόβου.
Ο θεσμός της οικογένειας είναι κεντρικής σημασίας στην Ελλάδα, πράγμα το οποίο διαφέρει από την κουλτούρα στην οποία μεγάλωσα. Εδώ, τα άτομα είναι τόσο κοντά με τον οικογενειακό ιστό, το οποίο, ναι, μεν, έχει τα καλά του, αλλά σε ζητήματα αυτοεξέλιξης, εξερεύνησης ταυτότητας και ανάπτυξης οικειότητας στις ρομαντικές ή/και ερωτικές σχέσεις αποδεικνύεται να είναι εμπόδιο. Το άτομο πρέπει να βγει μόνο του στην ζωή για να καταλάβει ποιο είναι.
Χρειάζεται πολύ δουλειά στα σχολεία. Η ύλη για την σεξουαλική παιδεία που είχαν ετοιμάσει για τα μαθητά ήταν ιδιαίτερα προβληματικά, αντιεπιστημονικά και επικίνδυνα. Επίσης, τροφοδοτούν την ντροπή και τα στερεότυπα που υπάρχουν γύρω από την γυναικεία σεξουαλικότητα και την προβάλλουν ως βρώμικη. Ούτε καν αναφέρθηκαν στην πληθώρα των μεθόδων αντισύλληψης.
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των μαθητών είναι πολύ θεμελιώδες ζήτημα. Έχω μεγάλες ελπίδες ότι εμείς και η νέα γενεά θα μπορέσει να διαμορφώσει μια καλύτερη κοινωνία.
Συνέντευξη με την Haotique, φωτογράφος στην έκθεση.
Μίλησέ μας για την δουλειά σου και ολόκληρη την ιδεολογία πίσω από αυτήν.
Οι φωτογραφίες μου έχουν ως περιεχόμενο, κυρίως, γυμνά γυναικεία σώματα. Τα περισσότερα μοντέλα είναι φίλα μου. Άρχισε ως μια ιδέα και ανάγκη για εμένα για να νιώθω καλά με το σώμα μου, σαν μια μορφή θεραπείας αυτοαποδοχής. Αναφέρομαι στην ανάγκη να νιώθει κάποιο άνετα με το σώμα του, ανεξαρτήτως το σωματότυπο, εάν έχει ραγάδες ή στερεοτυπικά “παραπανίσια κιλά” και ας καταλάβουμε όλα μας ότι πρόκειται απλώς για δέρμα.
Μου αρέσει το δέρμα και να παίζω με αυτό στα έργα μου. Προσθέτω σε μεγάλο βαθμό το υγρό στοιχείο στις φωτογραφίσεις, τα περισσότερα μοντέλα τα φωτογραφίζω σε επιφάνειες νερού. Με συναρπάζει πολύ το στυλ της νύμφης και της μούσας.
Αγαπώ το γυναικείο σώμα. Πιστεύω ότι το σώμα είναι αγνό και πανέμορφο. Δεν πρέπει να το κρίνουμε, είτε είναι γυμνό, είτε όχι. Πάνω από όλα, δεν πρέπει να το σεξουαλικοποιούμε. Στις φωτογραφίες μου, το σώμα χαρακτηρίζεται από την αγνότητα και την λιτότητα.
Ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου είναι διαθέσιμο στο Instagram, όπου και αντιμετωπίζω πολλές δυσκολίες. Ως ευρέως γνωστό, το ανδρικό γυμνό σώμα είναι πιο αποδεκτό σύμφωνα με τους “κανονισμούς” της πλατφόρμας παρά το γυναικείο. Μου έχει πέσει ήδη ένας λογαριασμός και όσο και να προσπαθώ να κρύβω σημεία τα οποία θεωρούνται “ακατάλληλα” για το κοινό πάλι υπάρχουν προβλήματα. Η σεξουαλικοποίηση και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι τεράστια. Η γυναικεία ρώγα θεωρείται απαγορευτική. Πολλές φορές έχουν διαγραφεί φωτογραφίες μου μόνο και μόνο λόγω της στάσης του σώματος!
Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι πρέπει να γίνει αποστιγματοποίηση του γυναικείου σώματος.
Από όσο είδαμε από αυτές τις βαθυστόχαστες και αποκαλυπτικές συνεντεύξεις, έχουμε ακόμη δρόμο στην απελευθέρωση της σεξουαλικής μας διάστασης η οποία όσο επιθυμητή τόσο και απαγορευμένη μας φαίνεται. Η εξερεύνηση της ταυτότητάς μας είναι ένα τεράστιο ταξίδι και η σεξουαλική έκφραση ένα πολύχρωμο φάσμα. Όσο συνειδητοποιούμε ποια είμαστε, ας περάσουμε από το υπέροχο και πρωτοπόρο Lalava Workshop για να δούμε μια πιο εναλλακτική κι, ενδεχομένως, διαφωτιστική πτυχή της πραγματικότητας.
Συμμετέχοντες: Iris Depasta, Haotique, Zoe Manta, Danae Char, Pleasure Fields, Zesty Bob, Blessed Zines, Kamaris Junk, Kalli Dolcetti, Τσοντοκόμικ, Cabaret Grotesque, Loud Pigeon Sex, Olixrud with Athenshibari, Louise Truc, Naomi Frisson.
