Με αφορμή την απόφαση στη Νιγηρία που προβλέπει πως όσοι καταδικάστηκαν για βιασμό ανηλίκων θα ευνουχιστούν χειρουργικά , ας μιλήσουμε λίγο….
Συγκεκριμένα ο κυβερνήτης της πολιτείας Καντούνα της Νιγηρίας υπέγραψε νόμο με τον οποίο οι άντρες που καταδικάστηκαν για βιασμό θα αντιμετωπίσουν χειρουργικό ευνουχισμό. Ο πρόσφατα τροποποιημένος ποινικός κώδικας του κράτους αναφέρει επίσης ότι ένα άτομο που έχει καταδικαστεί για βιασμό σε άτομα άνω των 14 ετών θα αντιμετωπίσει ισόβια κάθειρξη.
Εδώ και μερικά χρόνια έχει αρχίσει να εμφανίζεται στο προσκήνιο ένας νέος τρόπος αντιμετώπισης εγκλημάτων όπως ο βιασμός. Ξεκινώντας από την Πολωνία, καθιερώνεται δειλά δειλά ο χημικός ευνουχισμός ως ποινή σε ανθρώπους που προβαίνουν σε τέτοιου είδους εγκληματικές πράξεις.
Τι είναι ο ευνουχισμός
Ο χημικός ευνουχισμός όπως ορίζεται είναι «η χορήγηση φαρμάκων με στόχο τη μείωση της λίμπιντο και της σεξουαλικής δραστηριότητας, συνήθως με την ελπίδα της πρόληψης σε βιαστές, παιδεραστές και άλλους δράστες σεξουαλικών εγκλημάτων από την επανάληψη αυτών. Σε αντίθεση με τον χειρουργικό ευνουχισμό, όπου οι όρχεις αφαιρούνται μέσω τομής στο σώμα, ο χημικός ευνουχισμός δεν ευνουχίζει πραγματικά το άτομο. Μόλις σταματήσει η φαρμακευτική αγωγή η λίμπιντο επανέρχεται.
Τα προβλήματα τώρα είναι τρία : Πρώτον πως μπορούμε σε κάποιες όχι και τόσο ξεκάθαρες περιπτώσεις να είμαστε σίγουροι ότι το άτομο διέπραξε το έγκλημα και δεύτερον συμφωνά με την πρόληψη των βασανιστηρίων ο χειρουργικός ευνουχισμός είναι υποτιμητικός για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το Συμβούλιο της Ευρώπης αναφέρει ανυπολόγιστες και μη αναστρέψιμες συνέπειες στο άτομο που θα τον υποστεί. Ειδικά, αν σκεφτούμε την πιθανότητα να είναι το άτομο αθώο. Σε αντίθεση με τον χημικό ευνουχισμό που θεωρείται ως παροχή βοήθειας και ανακούφισης των ανθρώπων που παρουσιάζουν συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Πρόβλημα νούμερο τρία. Δεν είναι παροχή βοήθειας αλλά ανούσιο μετρό, γιατί ο βιασμός σαν πράξη δεν έχει να κάνει με την λίμπιντο αλλά με τις άρρωστες σκέψεις που προηγούνται, πριν της πράξης.
Η αλήθεια είναι ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι θεμελιώδες δικαίωμα, δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για να μένουν ατιμώρητοι εγκληματίες.
Εν κατακλείδι. ο χημικός ευνουχισμός με επίβλεψη ότι το άτομο συνεχίζει την αγωγή του και μετά την έκτιση της ποινής φυλάκισης θεωρείται πιο ανθρώπινη μεταχείριση από τον χειρουργικό αποκλεισμό, αλλά ιδεολογικά έχει πολλές τρύπες.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι αυτή η πρακτική ξεκίνησε στη Γερμανία από τους Ναζί στρατιώτες. Καθιερώθηκε με ναζιστικό νόμο του 1933, ενώ πολλές φορές στις ΗΠΑ ακροδεξιές οργανώσεις έχουν ζητήσει την εφαρμογή του για την αντιμετώπιση των «πρωτόγονων παρορμήσεων της μαύρης φυλής».
Το 1985 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ καταδίκασε την καταναγκαστική ορχεκτομή, ως μη αναστρέψιμη τιμωρητική πράξη, ενώ έκρινε πως ο χημικός ευνουχισμός είναι εθελοντικός και με τη λήξη της φαρμακευτικής αγωγής η σεξουαλική διάθεση επανέρχεται.
Στην Ελλάδα δεν έχει ισχύσει ποτέ παρόμοια νομοθεσία και τα σεξουαλικά εγκλήματα τιμωρούνται ως κακουργηματικές πράξεις.
