Της Αναστασίας Αντωνάκη στο Facebook!
Είμαι μάνα. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι όταν έμεινα έγκυος, αποφάσισα να κάνω ένα άλμα πίστης στο άγνωστο. Να αφεθώ. Να καταλάβω ότι δεν έχω τον έλεγχο σε τίποτα. Και ταυτόχρονα να ξέρω μέσα μου ότι για όλη την υπόλοιπη ζωή μου θα παλεύω να ελέγξω οτιδήποτε μπορώ (και δε μπορώ)για να είναι το παιδί μου ασφαλές.
Και κάθε μέρα που ξημερώνει, νέα φρίκη αντικαθιστά την προηγούμενη. Και τρένα συγκρούονται, και νεκρά παιδιά, και καταλαβαίνω ότι όσο και να προσπαθήσω, ίσως κάποιος άλλος που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ελέγξει άλλους παράγοντες για να μας κρατήσει όλους μας ασφαλείς,για να ζήσουν τα παιδιά μας, να μην ασχοληθεί. Απλά, έτσι.
Να μην ασχοληθεί. Και μετά τι; Απλά θα συνεχίσω τη ζωή μου; Εθνικό πένθος λένε οι ειδήσεις. Και με μια τέτοια επικεφαλίδα πρέπει κάποια μάνα εκεί έξω να παρηγορηθεί; Μια μάνα ακριβώς σαν εμένα. Καμία διαφορά δεν έχουμε, καμία. Το παιδί της είναι το δικό μου παιδί. Όλα θέμα τύχης, επειδή κάποιοι απλώς δεν ασχολήθηκαν να προστατεύσουν ζωές. Και εγώ τώρα πρέπει να συνεχίσω τον αγώνα μου μα μεγαλώσω το παιδί μου, και μέσα μου να βασιλεύει ο τρόμος.
Και πρέπει να ζω κάθε μέρα στην άρνηση, μη σκέφτεσαι Αναστασία το κακό σενάριο, όχι, μην κάνεις μαύρες σκέψεις, όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά, προσπαθώντας να ξορκίσω το κακό που έρχεται από παντού. Άρνηση, και μη διαβάζεις άλλο ειδήσεις Αναστασία. Για να μη χάσω το μυαλό μου και κλειδωθώ στο σπίτι μαζί με το παιδί μου και πετάξω το κλειδί στο καζανάκι.
