Όταν κάποιος ενηλικιώνεται, έχει ολοκληρώσει το σχολείο και απολαμβάνει τη ξεγνοιασιά της φοιτητικής ζωής, συνήθως επιδιώκει και την ξεγνοιασιά της μετακίνησης με το να αποκτήσει δίπλωμα αυτοκινήτου, προκειμένου να σταματήσει να χρησιμοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (λεωφορεία, μετρό, ηλεκτρικό) που υπάρχουν στην πόλη που κατοικεί. Φυσικά, το αυτοκίνητο είναι ανεξαρτησία, αλλά υπάρχουν ορισμένες παγίδες που δεν είχαμε υπολογίσει. “Όταν πάρω δίπλωμα δε θα ξαναμπώ σε λεωφορείο”, έχουμε πει όλοι. Λίγοι όμως είναι αυτοί που το τήρησαν.
Η ζούγκλα της μεγαλούπολης
Το πρώτο αυτοκίνητο, συνήθως, το παίρνουν οι γονείς όταν το παιδί μπαίνει στην αγορά εργασίας. Με το να έχεις ένα εισόδημα και δικό σου αυτοκίνητο γι’ αρχή, είναι ένα πολύ καλό δείγμα ανεξαρτησίας και απελευθέρωσης, διότι δε χρειάζεται να περιμένεις μισή ώρα για ένα λεωφορείο, είτε γιατί μόλις το έχασες, είτε γιατί παραλείπουν δρομολόγια. Γλιτώνεις το πλήθος κόσμου που επιβιβάζεται – και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες – που επικρατούν άσχημες μυρωδιές (όσοι χρησιμοποιούν τα μέσα αντιλαμβάνονται το υπονοούμενο), ενώ στο αμάξι είσαι μόνο εσύ, ο εαυτός σου, και άτομα που εσύ ο ίδιος θα επιλέξεις να βάλεις στο αμάξι.
Όλα αυτά ακούγονται και είναι ιδανικά, αλλά ακόμα και με το αμάξι, η αναμονή δεν αποφεύγεται. Αν κάποιος μένει σε μεγάλη πόλη (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), τις ώρες αιχμή που αυτές είναι περίπου 7:30 με 8:30 το πρωί και 5 με 6 το απόγευμα, επικρατεί το αδιαχώρητο σε γνωστούς δρόμους, όπως για παράδειγμα στον περιφερειακό ή στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (Εγνατία, Τσιμισκή, Λεωφόρο Νίκης), γιατί τότε είναι που ο περισσότερος κόσμος πάει ή επιστρέφει από τη δουλειά του αντίστοιχα. Από το τέλος του 2023, η Θεσσαλονίκη έχει μπει σε ρυθμό Flyover και η ταλαιπωρία διπλασιάζεται.
Μεγάλο μέρος του περιφερειακού πλέον έχει 2 και όχι 3 λωρίδες κυκλοφορίας – και μάλιστα τις έχουν στενέψει – όπως είχε δηλαδή υπό κανονικές συνθήκες, με αποτέλεσμα η κίνηση να γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και πιο πιθανά τα ατυχήματα. Οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς, λένε ότι προσπαθούν, όσο μπορούν, να αποφεύγουν τον περιφερειακό. Αλλά σε πολλές περιπτώσεις αυτό είναι αδύνατον, καθώς αποτελεί τη βασική αρτηρία του κυκλοφοριακού συστήματος της πόλης.
Οι άνθρωποι που εργάζονται μακριά από το σπίτι τους, ιδίως όσοι χρειάζεται να περάσουν από το κέντρο της πόλης, μπορεί να σπαταλούν συνολικά 1 και 2 ώρες από τη ζωή τους μέσα στο αυτοκίνητο, κολλημένοι στην κίνηση, χωρίς να μπορούν να απεγκλωβιστούν. Όλο αυτό είναι απόλυτα λογικό στο να προκαλέσει σε κάποιον άσχημη διάθεση, νεύρα, θυμό και άγχος.
Σαν δεν έφταναν όλα αυτά, σειρά έχει το πάρκινγκ.
Αν δεν υπάρχει ειδικός χώρος στάθμευσης η αναζήτηση πάρκινγκ μπορεί να γίνει μία άκρως εκνευριστική διαδικασία, όταν δεν υπάρχει ούτε ένα κενό στον προορισμό που επιθυμούμε. Ακόμη και στην ίδια τη γειτονιά που μένει κανείς, καθώς αυτή τη χρονική περίοδο πολλοί δήμοι κάνουν ανάπλαση. Με δρόμους ξηλωμένους και τα υλικά και τα οχήματα των εργατών να είναι παρατημένα, τα πάρκινγκ εξαλείφονται και κάθε φορά που παρκάρεις σε ένα ευνοϊκό σημείο το αυτοκίνητο (συνήθως κάπου κοντά στο σπίτι), μπαίνεις σε σκέψεις κατά πόσο σύντομα θες να το μετακινήσεις, αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος.
Τελικά είναι καλύτερα τα ΜΜΜ;
Όπως αναφερθήκαμε και παραπάνω, τα ΜΜΜ έχουν αρκετή ταλαιπωρία. Ωστόσο, έχουν και πολλά θετικά. Μία τέτοια επιλογή κάνει καλό στο περιβάλλον. Δεν είναι όμως μόνο ζήτημα κοινού οφέλους. H εξάρτηση από το αυτοκίνητο αποδεδειγμένα κάνει κακό στην υγεία. Δεν προτείνουμε να εγκαταλείψουμε εντελώς το αυτοκίνητο, αλλά για μικρές διαδρομές ή σε σημεία που έχουν κάπως καλύτερη συγκοινωνία, είναι μία εύκολη λύση. Επιπλέον, έτσι γλιτώνει κανείς και την πολύωρη αναζήτηση πάρκινγκ, διότι ουκ ολίγες φορές έχουμε χάσει μία ώρα από κάποια έξοδο για να βρούμε ένα σημείο να αφήσουμε το αυτοκίνητο.
Για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αυτό το σενάριο, θα πρέπει να βελτιωθεί η κατάσταση στα Μ.Μ.Μ.. Να πυκνώσουν τα δρομολόγια, να βελτιωθούν οι υποδομές των λεωφορείων, να καλύπτουν πιο πολλές ώρες της ημέρας και φυσικά να γίνουν πιο ασφαλή και ανθρώπινα για όλους και κυρίως, όλες (διότι δεν είναι και λίγες οι φορές που άνδρες αποφασίζουν να αυνανιστούν ή να παρενοχλήσουν σεξουαλικά μέσα σε ένα λεωφορείο).
