ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η Μαρία-Αγγελική Ανδριοπούλου
Όλοι μας ως παιδιά γνωρίζουμε ορισμένες παιδικές διάσημες ταινίες. Η καθεμιά τους παρουσιάζει κάποια σύνδεση με τα ζώα που έχουμε ως παιδιά ή ακόμη και την προσωποποίηση των ζώων.
The Chicken Run
Αντικειμενικά μιλώντας, είναι μια βίγκαν ταινία και αυτό θα το καταλάβετε στο τέλος. Αυτή διαδραματίζεται σε μια free range farm, οι λεγόμενες κότες τις πίσω αυλής. Βρίσκουμε πολλές όμοιες καταστάσεις με αυτής της πραγματικότητας όπως: την ανεξέλεγκτη γέννα θηλυκών όντων, την πάχυνση των κοτόπουλων, την εκμετάλλευσή τους αφού τους κλέβουν τα αυγά και στην τελική.. την σφαγή.
Σε αυτή τη ταινία οι κότες κλαίνε, φοβούνται, χαίρονται, ενθουσιάζονται και είναι έξυπνα όντα. Επίσης, βλέπουμε το αίσθημα της επιβίωσης όταν γνωρίζουν το πού θα καταλήξουν.Προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν ένα σχέδιο να δραπετεύσουν για να μην καταλήξουν σε μια μηχανή πίτας. Δυστυχώς το ονομάζουμε κοτόπιτα.
Στο τέλος όμως καταφέρνουν να πετάξουν προς την ελευθερία που τους αξίζει.
Μήπως όμως στην πραγματικότητα μιλάμε για αυτές τις κότες; Επειδή δεν βρισκόμαστε σε ταινία ή σε καμία Χώρα των Θαυμάτων, είναι στο χέρι μας να σταματήσουμε το ολοκαύτωμα τους.
Finding Nemo
Πέρα από την λύπη που του πατέρα που χάνει τον γιο του ας το δούμε από μια άλλη οπτική γωνία.
Είναι συχνό εμείς οι άνθρωποι να κλέβουμε ζώα και να εισβάλουμε στον χώρο τους απλά για να τα έχουμε ως διακοσμητικά στο ιατρείο μας και οπουδήποτε αλλού. Αυτό λοιπόν έγινε σε αυτή την ταινία. Σοκαριστικό γεγονός είναι για τα ψάρια η αλλαγή του φυσικού περιβάλλοντος σε μη φυσικό. Πιστέψτε με, πιο ωραίο σαν φύση δεν υπάρχει.
Στην φάση που ο πατέρας του Νέμο, τον ψάχνει μαζί με την Ντόρι, συναντάνε κάποιους καρχαρίες οι οποίοι λένε μια πολύ σημαντική φράση: “ Τα ψάρια είναι φίλοι μας όχι φαΐ “. Μα εννοείται πως δεν το εννοούν για τους ίδιους αφού οι καρχαρίες δεν γίνεται να μην τρώνε άλλα ψάρια μιας που είναι σαρκοφάγοι αλλά το λένε σε εμάς!
Ο Νέμο φτάνει σε σημείο να παριστάνει τον ψόφιο για να τον πετάξουν στην λεκάνη, να μεταφερθεί στον υπόνομο και στην τελική στην θάλασσα έτσι ώστε να ελευθερωθεί. Άρα, μπορούμε να πούμε ότι τα ψάρια έχουν το αίσθημα της επιβίωσης. Γνωρίζουν τι πάει λάθος και τι σωστό στο περιβάλλον τους. Το μόνο που ζητάνε είναι σεβασμός, μόνο που δεν μπορούν να μας το πουν.
Pepa Pig
Η γνωστή ταινία “Pepa Pig” έχει γίνει μεγάλη αγάπη μικρών παιδιών. Το μικρό γουρουνάκι η Pepa, έχει οικογένεια. Ο αδερφός της, η μαμά της και ο μπαμπάς της, μεγαλώνουν μαζί, παίζουν, νιώθουν το γρασίδι στα πόδια τους, νιώθουν χαρά.
Εσείς γνωρίζετε κάποιο γουρούνι που να έχει οικογένειά; Εγώ προσωπικά ούτε ένα!
Τι θα γινόταν αν τα παιδιά γνώριζαν την αλήθεια; Ποιόν τρώνε; Θα συναντούσαν την ενσυναίσθησή τους.. Μπορεί όλα να φαίνονται ρόδινα στην Pepa αλλά ποια είναι η πραγματική Pepa;
Είναι η Pepa που όταν γεννιέται της ξεριζώνουν τα δόντια χωρίς αναισθητικό και της κόβουν την ουρά.
Είναι η Pepa που είναι χωμένη και καταδικασμένη να ζει σε ένα μεταλλικό κλουβί που μπορεί να κινείται μόνο μερικά εκατοστά μπρος και πίσω.
Είναι η Pepa που θα πεθάνει μέσα σε ένα θάλαμο αερίων και το μόνο που θα κάνει θα είναι να παλεύει για την ζωή της αλλά θα είναι μάταιο.
Είναι η Pepa που όταν είναι μωρό και άρρωστο δεν θα το φροντίσουν αλλά ή θα το αφήσουν να σαπίσει ή θα την κοπανάνε στο δάπεδο μέχρι να πεθάνει. Ακόμη και όταν είναι άρρωστη μαμά θα πάει να σφαχτεί και θα καταταχθεί στα επεξεργασμένα κρέατα γιατί ποτέ δεν την φρόντισαν.. “Κρέας “.. τι υποτιμητική λέξη!
Bambi
Αυτή η ταινία δεν είναι και πιο χαρούμενη αφού πλέκονται σημαντικά ζητήματα προς την φύση και τα ζώα όπως είναι ο θάνατος της μαμάς του
Bambi και η πυρκαγιά η οποία ακολούθησε στο δάσος. Όλα κυλούν ομαλά στο δάσος, όταν εξαιτίας των κυνηγών επικρατεί ένα απόλυτο χάος, πουλιά, λαγοί, όλα τρέχουν να ξεφύγουν και να κρυφτούν. Δυστυχώς είναι δύσκολο εφόσον έχουν μαζί τους και τα κυνηγετικά σκυλιά και είναι εκπαιδευμένα να επιτεθούν στο θήραμα. Η μαμά του Bambi είναι νεκρή, δεν μπορεί πλέον να φροντίζει τον φροντίζει ούτε να περνάει χρόνο μαζί του επειδή κάποιοι το ασκούν όταν “δεν έχουν τι να κάνουν τις Παρασκευές τους”.
Πυρκαγιές.. θάνατοι ζώων… Καταστρέφουμε την χλωρίδα και την πανίδα. Το δάσος δεν μας ανήκει, είμαστε τόσο αδύναμοι μπροστά σε αυτό και τα πλάσματα του και παρόλα αυτά κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να καταφέρουμε το τίποτα.
