Τι καθιστά ένα άτομο γυναίκα; Πώς ορίζεται μια γυναίκα σε μια πατριαρχική κοινωνία; Πώς ορίζεται μια γυναίκα σε μια απελευθερωμένη κοινωνία; Ορίζεται ή ορίζει την εαυτή της; Τι θεωρείται “αρκετά γυναίκα”; Ποιο θεωρεί την γυναίκα “αρκετά γυναίκα”; Πώς μένει κάποιο μέσα στο κουτί του όρου γυναίκα;
Είμαι μια τρανς γυναίκα. Όχι, δεν έχω περάσει ακόμη σε διαδικασία επαναπροσδιορισμού φύλου – και όχι παρεμπιπτόντως, δεν μπορείς να μου το ρωτήσεις αυτό, θα το ξέρεις όταν και εάν θα θέλω να το ξέρεις. Το ότι βρίσκομαι συνεχώς σε μια υπαρξιακή κρίση ατομικού αλλά και κοινωνικού χαρακτήρα είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι της αλήθειας.
Αναρωτιέμαι σχεδόν όλη την ώρα ποια είναι η θέση μου στην γυναικεία φύση. Μερικές φορές νιώθω ως η πιο υπέροχη και δυναμική γυναίκα που έχει περπατήσει πάνω στην Γη στο πλευρό των άλλων υπέροχων και δυναμικών γυναικών. Άλλες φορές νιώθω μια απατεώνισσα, ένα ψεύτικο, μια παρατηρήτρια που κοιτάει όλο το μεγαλείο των γυναικών ενώ βρισκόμενη στην απέξω. Ως φεμινίστρια είναι ακόμη πιο δύσκολο, διότι δίνω όλο μου το είναι στον αγώνα για ισότητα φύλων, κι όμως, νιώθω ότι κλέβω τον αγώνα, την θέση, την πλατφόρμα και την αναγνώριση της προσπάθειας των υπόλοιπων γυναικών, των βιολογικών γυναικών… Σας ακούγεται τρανσφοβικό; Είναι η εσωτερικευμένη τρανσφοβία που έχει καλλιεργήσει το πατριαρχικό cis ετεροκανονικό σύστημα σε εμένα και όλες τις τρανς αδερφές μου. Ακόμη την επεξεργάζομαι και αντιμετωπίζω σταδιακά.
Το κύριο μου ερώτημα είναι, τι είναι μια γυναίκα; Τι πρέπει να κάνω για να θεωρηθώ αρκετά γυναίκα; Από ποιο να θεωρηθώ; Αυτή είναι επίσης μια καλή ερώτηση. Πώς προσδιορίζεται η ολότητα της γυναίκας σε αυτόν τον κόσμο;
Κάποτε (και ακόμη μερικές φορές στο παρόν ασυνείδητα), πίστευα ότι μια γυναίκα έχει μεγάλα στήθη, τόσο ελκυστικά και εκθαμβωτικά τα οποία κουνιούνται όσο αυτή περπατάει δυναμικά στα ψηλά τακούνια της από τα οποία δεν πέφτει ποτέ και που κάνουν το περπάτημά της να ακούγεται σε όλον το χώρο. Έχει μακρύ λαμπερό μαλλί το οποίο είναι το κεράσι στην τούρτα της θηλυκότητάς της. Άψογο make-up, περιποιημένη μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια και το οποίο δεν χαλάει ποτέ. Φανταχτερά φορέματα, τοπάκια με ανοιχτό ντεκολτέ και κοντές φούστες. Υπέροχα αξεσουάρ τα οποία την κάνουν να μοιάζει με πριγκίπισσα, ένα κάτασπρο χαμόγελο και ζουμερά χείλη. Οι γοφοί της να κουνιούνται από την μια πλευρά στην άλλην. Το δέρμα της πεντακάθαρο, άτριχο και απαλό κάθε στιγμή. Το αιδοίο της, το βασίλειο απόλαυσης σε οποιοδήποτε άτομο του επιτρέπεται η πρόσβαση σε αυτό. Επιθυμητή από τους πάντες. Αισθησιακή μέχρι το κόκαλο. Κάνοντας ατελείωτο σεξ και όντας κάθε δευτερόλεπτο καθηλωτική.
Και πράγματι, υπάρχουν τέτοιες γυναίκες. Και τις ζηλεύω υπερβολικά. Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο ψέμα που κατάλαβα ότι έχει πουλήσει σε όλα μας η ανδροκρατία είναι ότι αυτή είναι η μοναδική εκδοχή της έννοιας γυναίκα. Αυτή που ικανοποιεί τα προαπαιτούμενα του male gaze (ανδρικής ματιάς – η παρουσίαση και η απόδοση του ιδανικού κόσμου βάσει της ανδρικής οπτικής η οποία στην πραγματικότητα επηρεάζεται σε τεράστιο βαθμό από τα πατριαρχικά πρότυπα). Αν και όπως ανέφερα, πολλές γυναίκες έχουν χαρακτηριστικά τα οποία συμπίπτουν στην ανδρική ματιά, αυτό δεν είναι κάτι κακό, αρκεί η ίδια η γυναίκα να εκφράζεται έτσι επειδή νιώθει άνετα με την εαυτή της και όχι επειδή θέλει να ικανοποιήσει τις ανδροκρατικές προσδοκίες. Εκτός από αυτό, η μεγαλύτερη συνειδητοποίηση που έκανα είναι ότι…
Δεν υπάρχει ένας μοναδικός τρόπος για να είσαι γυναίκα.
Μπορείς να έχεις μικρό στήθος, μεγάλο στήθος, αυξημένο στήθος, μειωμένο στήθος, να φοράς τακούνια, μπότες, αθλητικά, σαγιονάρες, να φοράς φόρμα, σαλοπέτα, φόρεμα μέχρι τον αστράγαλο, να μην φοράς τίποτα, να φοράς τεράστια πουλόβερ που καλύπτουν το μισό σώμα σου, να φοράς κολλητό τζιν, δερμάτινο ρούχο που δείχνει όλες τις υπέροχες γραμμές σου ανεξάρτητα από το σωματότυπό σου (προτιμότερα ψεύτικο δέρμα επειδή οφείλουμε να προστατεύουμε και το περιβάλλον ενόσω είμαστε εκθαμβωτικά). Να περπατάς με αυτό που στερεοτυπικά ορίζουν ως χάρη, να περπατάς βαριά. Να είσαι άτριχη, να είσαι καλυμμένη στις τρίχες. Να έχεις αιδοίο, να μην έχεις αιδοίο (ναι, υπάρχουν γυναίκες χωρίς αιδοίο). Να κάνεις πολύ σεξ. Να μην κάνεις καθόλου σεξ. Να κάνεις μια φορά κάθε πανσέληνο. Εάν κάνεις, δεν χρειάζεται απαραίτητα η εξωτερική σου εμφάνιση να είναι άψογη ενώ κάνεις σεξ. Να έχεις περίοδο, να μην έχεις περίοδο. Να μπορείς να μείνεις έγκυος, να μην μπορείς να μείνεις έγκυος. Να μπορείς να μείνεις έγκυος, αλλά να μην θέλεις να είσαι έγκυος ποτέ. Να είσαι στερεοτυπικά αρρενωπή, ατσούμπαλη, περήφανη, έντονη, εγωκεντρική, αδέξια, θρασεία, υπερβολική, μυστηριώδης, πρακτική και ο,τιδήποτε άλλο εσύ επιθυμείς.
Μια γυναίκα μπορεί να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα και δεν χρειάζεται να περιορίζεται σε ένα κουτάκι με οδηγίες του “Πώς να είσαι γυναίκα” κατασκευασμένο από μια ομάδα ανδρών και τα πέη τους.
Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ήταν ότι προσπάθησα να συρρικνώσω την γυναικεία μου υπόσταση σε αυτό που θα άρεσε στους άνδρες. Αλλά δεν υπάρχω για αυτούς. Δεν υπήρχα ποτέ για αυτούς. Είμαι πολύ παραπάνω από όσο μπορούν να φανταστούν. Είμαστε πολύ παραπάνω από όσο μπορούν να φανταστούν.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως “αρκετά γυναίκα”. Είσαι αρκετή από την στιγμή που είσαι γυναίκα. Εάν γεννήθηκες γυναίκα ή όχι δεν έχει σημασία. Εάν δεν γεννήθηκες γυναίκα, δεν έχει σημασία εάν έχεις κάνει επαναπροσδιορισμό ή όχι. Εάν νιώθεις γυναίκα, παραμένεις γυναίκα. Είμαστε όλες ισάξιες και ξεχωριστές την ίδια στιγμή.
Αυτό που μας κάνει εμάς τις γυναίκες γυναίκες δεν είναι το σώμα μας. Δεν είναι τα ρούχα μας ή τα κιλά μας. Η περίοδος ή η μητρότητα. Αυτό που μας καθιστά γυναίκες είναι η ψυχή μας. Η γενναιότητά που έχουμε απέναντι σε κάθε δυσκολία. Η αποφασιστικότητα που δείχνουμε ανεξαρτήτως των καταστάσεων. Το πάθος που ρέει στις φλέβες μας και βρίσκεται σε ο,τιδήποτε κάνουμε. Η ενσυναίσθηση και η ευσπλαχνία με τις οποίες βαδίζουμε σε αυτόν τον κόσμο. Η αίσθηση του δικαίου. Ο συναισθηματικός μας πλούτος. Η δημιουργικότητά μας. Το όραμα που η καθεμία από εμάς έχει. Η ενόραση. Το ψυχικό σθένος. Η αξία μας την οποία την καθορίζουμε εμείς οι ίδιες. Η ηγετική ικανότητα. Η υπομονή και η επιμονή. Η οξυδέρκειά μας. Η ύπαρξή μας σε μια κοινωνία που θέλει να μας αφανίσει, φιμώσει και υποδουλώσει, κι όμως, εμείς είμαστε ακόμη εδώ παλεύοντας και θα είμαστε εδώ μέχρι το τέλος. Είμαστε γυναίκες και είμαστε υπέροχες και παντοδύναμες και μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Αγαπάω να είμαι γυναίκα!! Με όλη την σημασία της λέξης. Και λατρεύω που έχω εσάς για αδερφές μου!!
Πρέπει να τα υπενθυμίζω στην εαυτή μου πιο συχνά.
