Ναι, στο Σουδάν γίνεται σφαγή αλλά δεν έχει να κάνει με “τους καλούς” και “τους κακούς” που φτιάχνουμε εδώ για να βολεύει αφηγήματα.

Το να χρησιμοποιούμε τη σφαγή στο Σουδάν ως “καρτέρι” για να επιτεθούμε σε άλλους λαούς ή σε οποιονδήποτε πολιτικό χώρο στην Ελλάδα είναι ακριβώς η ίδια λογική που κάνει τις γενοκτονίες αόρατες , συγκρίνουμε πόνους και καταστροφές, αντί να τις αναγνωρίζουμε ξεχωριστά.

Η σύγκρουση στο Σουδάν είναι εμφύλια, μεταξύ του στρατού (SAF) και της παραστρατιωτικής οργάνωσης RSF. Δεν είναι απλά “Ισλαμιστές εναντίον Χριστιανών”, αυτό είναι επικίνδυνη παραπληροφόρηση. Υπάρχουν εγκλήματα πολέμου και από τις δύο πλευρές, και οι άμαχοι (ανεξαρτήτως θρησκείας) πληρώνουν το τίμημα, όπως πάντα.

Το ότι δεν μιλούν τα ελληνικά ΜΜΕ δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει αλληλεγγύη.

Αντίθετα, πολλές οργανώσεις δικαιωμάτων, ανθρωπιστικές ΜΚΟ και διεθνή δίκτυα το φωνάζουν εδώ και μήνες.

Το πρόβλημα είναι ότι τα ΜΜΕ προβάλλουν ό,τι τους είναι πολιτικά χρήσιμο, όχι ό,τι είναι ανθρώπινα σημαντικό.

Το να λες “Γιατί δεν μιλάτε για το Σουδάν;” όταν κάποιος στηρίζει την Παλαιστίνη, δεν είναι ενδιαφέρον για το Σουδάν.

Είναι εργαλειοποίηση ενός μαρτυρίου για να σιωπήσεις ένα άλλο. Αυτό δεν ονομάζεται αλληλεγγύη, ονομάζεται whataboutism. Η αλληλεγγύη δεν είναι “διαλέγω ποιον θα σώσω”, είναι αναγνωρίζω το έγκλημα όπου συμβαίνει.

Η αριστερά, τα διεθνή κινήματα και πολλές φωνές που στηρίζουν την Παλαιστίνη είναι οι ίδιες που όλα αυτά τα χρόνια στήριξαν: Συρία, Υεμένη , Κογκό, Μπουρκίνα Φάσο, Μιανμάρ, Σουδάν. Απλώς η κάλυψη των ελληνικών media δεν είναι ο καθρέφτης της πραγματικότητας.

Αν θέλουμε να μιλάμε για Σουδάν να το κάνουμε σοβαρά:

Με ενημέρωση, με αποτροπή παραπληροφόρησης, με πίεση σε διεθνείς θεσμούς, και με στήριξη ανθρωπιστικών οργανώσεων. Όχι με memes για να τσακωνόμαστε στο Facebook.

Και μιας και μιλάμε για «αλληλεγγύη» και «ανθρωπισμό», ας σταθούμε λίγο και σε κάτι ακόμα:

Την ίδια στιγμή που κάποιοι “ευαισθητοποιημένοι για το Σουδάν” ανακάλυψαν ξαφνικά την αγάπη τους για τους καταπιεσμένους, οι ίδιοι άνθρωποι: ζητούν έρευνα από το Υπουργείο Παιδείας επειδή μια μαθήτρια έβαλε στο προφίλ της το καρπούζι της Παλαιστίνης, δηλαδή ένα σύμβολο ανθρωπιάς και διεθνούς αλληλεγγύης.

Αυτό δεν λέγεται «ανησυχία για τους λαούς». Αυτό λέγεται ρατσισμός με επιλεκτική ευαισθησία.

Όποιος θυμάται το Σουδάν μόνο όταν θέλει να επιτεθεί σε ένα παιδί που έδειξε συμπόνια, δεν νοιάζεται ούτε για το Σουδάν, ούτε για την Παλαιστίνη, ούτε για κανέναν. Νοιάζεται μόνο να κλείσει στόματα.