Είναι δυνατόν οι σκύλοι, οι γάτες, τα κουνέλια και ότι άλλο μπορεί να αποκτηθεί ως κατοικίδιο να αντικαταστήσει τα παιδιά; Ορισμένοι παραδοσιακοί τύποι θα έλεγαν πως είναι ανήκουστο. Όμως υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που οδηγούν τους νέους σε αυτή την επιλογή.
Έχετε παρατηρήσει ότι σήμερα οι νέοι γεμίζουν τα social media τους, με φωτογραφίες από τα κατοικίδιά τους ή stories με τις καθημερινές συνήθειες των τετράποδων φίλων τους; Πολλοί μάλιστα είναι ικανοί να φτιάξουν και ένα προσωπικό προφίλ αποκλειστικά για το κατοικίδιο τους , το οποίο το αποκαλούν «παιδί τους».
Άτομα τα οποία συγκατοικούν και επενδύουν σε ένα κοινό μέλλον με έναν ή μία σύντροφο, αποφεύγουν την κάθε συζήτηση για παιδιά και αντί αυτών, επιλέγουν ένα κατοικίδιο.
Τα σκυλιά τα αγαπάμε σαν παιδιά μας και υπάρχουν λόγοι γιαυτό:
Οι νέοι αισθάνονται ανασφάλεια για το μέλλον.
Μη ξεχνάμε πως έχουν ζήσει για τα καλά την οικονομική κρίση και την πανδημία του Covid – 19. Δεν μπορούν να φανταστούν να καταδικάζουν τους απογόνους τους σε έναν μάταιο κόσμο, που καθημερινά θα γίνεται πιο απρόβλεπτος και με λιγότερους πόρους λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Οι αβέβαιες προοπτικές για δουλειά και η οικονομική ανασφάλεια που ακολουθεί το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.
Από τα ενοίκια μέχρι τα καθημερινά έξοδα, σε πολλές περιπτώσεις ένα παιδί μεταφράζεται σε επιπλέον έξοδα που απλά δε θα μπορούν να καλυφθούν.
Ένα ζευγάρι, με το να παίρνει τον βασικό μισθό, ενώ συγκατοικούν ίσα ίσα μπορούν να τα βγάλουν πέρα τη σήμερον ημέρα. Φανταστείτε να είχαν και ένα παιδί να φροντίσουν. Ναι και τα κατοικίδια θα πει κάνεις έχουν έξοδα, αλλά είναι πιο προσιτά. Ένας σκύλος ή μία γάτα δεν απαιτεί την ίδια επένδυση χρημάτων, χρόνου ή υπευθυνότητας που χρειάζεται ένα παιδί και υποκαθιστούν το πιθανό «κενό» ενός παιδιού.
Εγώ πότε θα γίνω μάνα;
Η ιδέα της γονεϊκότητας συνδέεται συχνά με περιορισμούς και απώλεια ελευθερίας. Πολλοί νέοι επιλέγουν να απολαύσουν τη ζωή τους χωρίς τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η ανατροφή ενός παιδιού. Βάζουν την προσωπική τους ανάπτυξη σε προτεραιότητα με το να επιλέγουν να ταξιδεύουν και να εξερευνούν συνεχώς νέες δραστηριότητες. Ένα κατοικίδιο μπορεί να προσαρμοστεί πιο εύκολα σε έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Οι ανάγκες του είναι προβλέψιμες και το να φροντίζεις κατοικίδιο σημαίνει εξακολουθείς να έχεις προσωπικό χρόνο και χώρο για αυθόρμητες αποφάσεις.
To κατοικίδιο είναι το παιδί που σε χρειάζεται αλλά μπορεί να επιβιώσει και χωρίς εσένα.
Σε αντίθεση με παλιότερες γενιές, οι νέοι δε θέλουν ένα παιδί που ήρθε από το πουθενά, διότι αυτό θα εμποδίσει τις όποιες προσπάθειες για επαγγελματική καταξίωση. Αντιθέτως, θέλουν να σχεδιάζουν προσεχτικά το κάθε βήμα, να έχουν τον έλεγχο των καταστάσεων και ταυτόχρονα να μπορούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις. Μπορεί να διαθέτουν περισσότερες γνώσεις και πτυχία από τη γενιά των γονιών και των παππούδων τους, αλλά πρέπει να εργάζονται πολύ περισσότερο και σκληρότερα για να ανταγωνιστούν τις προηγούμενες γενιές, παρόλο που έχουν καταβάλει έναν σημαντικό βαθμό προσπάθειας μέσω των σπουδών. Για αυτό και ένα παιδί σε μικρή ηλικία, μπορεί να σηματοδοτήσει το τέλος μίας λαμπρής και πετυχημένης καριέρας.
Η Συναισθηματική επαφή που μας λείπει
Η συντροφιά που προσφέρει ένα κατοικίδιο μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος της συναισθηματικής ανάγκης για τρυφερότητα, αποδοχή και ασφάλεια. Οι νέοι δεν βλέπουν τους σκύλους και τις γάτες ως απλά ζώα που τα ταΐζουν και τα βγάζουν βόλτα, αλλά σαν ισότιμα μέλη οικογένειας. Δημιουργούν μια σχέση γεμάτη αφοσίωση και τρυφερότητα που έχει πολλές από τις ευεργετικές ιδιότητες της οικογένειας. Κατά τα ψέματα, πολλές φορές για να χτιστεί ομαλά μία παραδοσιακή οικογένεια, χρειάζονται χρόνια προσπάθειας. Αντίθετα, ο δεσμός με ένα κατοικίδιο χτίζεται εύκολα και άμεσα.
Όταν ένα σκυλάκι σε κοιτάζει με λατρεία ή μια γατούλα κάνει νάζια στην αγκαλιά σου, πόσο μπορείς να αντισταθείς σε αυτή την ιδιαίτερη μορφή αγάπης που προσφέρουν απλόχερα; Αυτή η συναισθηματική κάλυψη είναι αρκετή για όσους δεν νιώθουν έτοιμοι να δεσμευτούν με το απαιτητικό μοντέλο της οικογένειας.
