Υπογράφει ο Στέλιος Τσολάκης
Το να είσαι ομοφυλόφιλος σε μια κοινωνία όπως είναι η Ελληνική σιγουρά δεν είναι εύκολο. Έχεις να αντιμετωπίσεις παρά πολλά «τείχη», κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι, αλλά εννοείται πως επεκτείνεται και στο σωματικό σε κάποιες περιπτώσεις.
Η πόλη μας έζησε ένα «Promotion ομοφοβίας» με το λεγόμενο «Family Pride» με τα πατρίς, θρησκεία, οικογένεια και τα χιλιόμετρα πίσω στο σκοτάδι.
Εχθές, ως ΛΟΑΤΚΙ άτομο αντίκρισα με τα ίδια μου τα μάτια να διοργανώνεται ένα «straight, οικογενειακό» pride, χωρίς κάποιο λόγο και αιτία, καθώς κανένας δεν τους στερεί αναφαίρετα δικαιώματα. Μια μικρή μερίδα αλλά όχι και πολύ μικρή μερίδα ανθρώπων που στην ουσία φώναζαν στην ντουντούκα διάφορα σχετικά με την πατρίδα και την οικογένειά. Μας επεσήμαναν με διάφορα τυπωμένα χαρτάκια, ότι η φύση είναι η «κανονική» οικογένεια. Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω το γιατί.
Σαν μέλος της κοινότητας ένιωσα ότι απειλούμαι, όταν πέρασα από εκεί μπροστά. Το μόνο που δεν είχαν ήταν ένα «δρεπάνι» στα χέρια τους να με ξεκάνουν.
Όλο αυτό έγινε με την υποστήριξη της εκκλησίας βεβαίως μαζί με το κόμμα «Νίκη» και προφανέστατα όλο αυτό έγινε ως αντίδραση για το Europride που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη πριν μια βδομάδα.
Ωστόσο, ας είμαστε ρεαλιστές οι άνθρωποι αυτοί δεν βιώνουν κανένα ρατσισμό στην καθημερινότητά τους, ούτε κάποιος από τους δικούς του «πεθαίνει» καθημερινά, για την εμφάνιση του ή οτιδήποτε άλλο. Εν αντιθέσει, μας συγκλόνισε πρόσφατα ο θάνατος μιας υπεροχής Trans γυναίκας (Diona Dallas) που αυτοκτόνησε στις 28 Ιουνίου, μια μέρα πριν το Europride, γιατί αντιμετώπιζε καθημερινά δυσκολίες στην «πανέμορφη» κοινωνία μας.
Οπότε έρχομαι πάλι στο αρχικό ερώτημα: Ποια είναι τα δικαιώματα των Straight ατόμων που καταπατούνται έτσι ώστε να μπουν στην διαδικασία να κάνουν «pride» με εικόνες του Χριστού και την Ελληνική σημαία στο χέρι; Γιατί πρέπει να θίγονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι ενώ καθημερινά δεν βιώνουν κάποιο ρατσισμό ή κάποια άσχημη μεταχείριση;
Για ποιο λόγο δεν γίνονται «παρελάσεις» για την 6ημερη εργασία που έχει ψηφιστεί; Γιατί δεν ενδιαφέρεται το ευρύτερο κοινό για τα προβλήματα που μας απασχολούν όλους; Γιατί δεν αφήνουν τα LGBTQI+ άτομα ήσυχα; Άραγε θα απαντηθούν ποτέ όλα αυτά τα ερωτήματα; Θα γίνει κάποτε η Ελλάδα έτοιμη σαν κοινωνία να αποδεχτεί κάποιες καταστάσεις και να προχωρήσει; Ή θα μείνει μόνο σε έναν «νόμο» που δεν παρέχει καμιά ασφάλεια στον έξω κόσμο έτσι και αλλιώς; Ιδού η απορία.
