Από μικρή άκουγα ότι στο ερωτικό “παιχνίδι” είμαι το «θήραμα» και όντως! Σε όλη μου τη ζωή με αντιμετωπίζουν ως θήραμα…
Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος υπεύθυνα αν το σώμα μου, μου ανήκει;
Πριν βιαστείς να μου απαντήσεις να σου πω ότι:
Έχουν παραβιάσει το όχι μου ξανά και ξανά. Με έχουν ναρκώσει και με έχουν βιάσει ομαδικά σε ένα πάρτι. Με έχουν τραβήξει βίντεο κατά τη διάρκεια του σεξ και το έχουν διαρρεύσει δημόσια…
Με έβαλαν στην πορνεία δίχως τη θέλησή μου… Με σκότωσαν στο ξύλο…
Με στραγγάλισαν και με πέταξαν στη θάλασσα να ξεψυχήσω. Με έπνιξαν στον ύπνο μου. Με ακολούθησαν μέχρι το σπίτι μου, με το μόριό τους απ’ έξω…
Με χούφτωναν στο λεωφορείο. Μου σφύριζαν και μου μίλησαν χυδαία στο δρόμο. Με πήραν κρυφά μάτι όταν άλλαζα στο γυμναστήριο. Με έφτυσαν και με έβρισαν σε μια βραδινή έξοδο επειδή δεν ήμουν πρόθυμη να “τους αδειάσω το πακέτο”. Δε με άφησαν να βάλω το αγαπημένο μου φόρεμα ένα Σαββατόβραδο διότι θα προκαλουσα …
Αλήθεια, πιστεύεις ακόμα ότι μου ανήκει κάτι από το σώμα μου;
Αν ναι, τότε γιατί δε νιώθω ελεύθερη;
Αν ναι, γιατί έχω πάντα την ευθύνη για όλα αυτά που έκαναν άλλοι πάνω στο σώμα μου;
Ονειρεύομαι
Ονειρεύομαι έναν κόσμο που αντί να λέει στην κόρη να “σέβεται τον εαυτό” της να εκπαιδεύει τον γιο να σέβεται τις γυναίκες! Αντί να ζητήσει από τη κόρη να μην φορέσει την κοντή φούστα, να εξηγήσει στον γιο ότι ένα γυναικείο σώμα δεν είναι είναι σεξουαλικοποιημένο και ότι ένα πιο αποκαλυπτικό ντύσιμο δεν σημαίνει πρόσκληση για σεξ . Αντί να μαθαίνει τις κόρες να φοβούνται τους άντρες και να τους νιώθουν εχθρούς, να μαθαίνει στους γιους ότι οι γυναίκες είναι το αντίθετο φύλο και δεν υπάρχει ανισότητα μεταξύ τους.
Ζούμε για τις μέρες που δε θα σας ξεπλένει κανείς και τίποτα. Δε θα μπορείτε να πειράξετε ούτε μία τρίχα από τα μαλλιά μας…
